Nieostre pojęcie ukrytych zysków
Do niedawna za ukryty zysk organy fiskalne oraz sądy administracyjne uznawały również czynsz z tytułu najmu nieruchomości, którą wspólnik wynajął Spółce. Organy fiskalne argumentowały taką kwalifikację stwierdzeniem, że wspólnik nie zadbał o wyposażenie Spółki w aktywa niezbędne do prowadzonej przez nią działalności, co przekłada się na konieczność jej dokapitalizowania przez podmiot powiązany. Nieistotne było również zachowanie rynkowej wysokości czynszu za najem.
Na takim stanowisku stanął chociażby Dyrektor KIS w interpretacji indywidualnej z dnia 28 listopada 2022 r. (sygn.: W przywołanej interpretacji organ stwierdził nieprawidłowość stanowiska Wnioskodawczyni, która uznała, że środki jakie uzyska z tytułu wynajmu swojej nieruchomości na rzecz Spółki nie będą stanowiły ukrytego zysku, o ile ich wysokość zostanie ustalona rynkowo. Wspomniana interpretacja stała się przedmiotem bezprecedensowego wyroku WSA w Łodzi z dnia 23 marca 2023 r. (sygn.: I SA/Łd 137/23), w którym sąd uznał za bezsensowny argument organów podatkowych, dotyczący konieczności należytego wyposażenia spółki. Stwierdził również, że wykładnia przepisów dokonana przez Dyrektora KIS stanowi niedozwoloną nadinterpretację treści przepisów, ponieważ nie uzależniają one opodatkowania estońskim CIT od tego, czy wspólnicy lub udziałowcy wyposażyli swoje spółki w majątek niezbędny do prowadzenia działalności.
Tym samym sąd uznał, że czynsz z tytułu wynajmu nieruchomości od wspólnika nie będzie stanowił ukrytego zysku i nie będzie opodatkowany na zasadach estońskiego CIT-u, o ile nie wystąpią inne przesłanki do uznania świadczenia za ukryty zysk.
Pozostaje czekać na stanowisko NSA w opisanej sprawie. Jeśli NSA podzieli wykładnię przyjętą przez WSA, to niechybnie upadnie przewodni argument organów fiskalnych przemawiający za uznaniem tego rodzaju czynszu za ukryty zysk.
