Czy można uniknąć opodatkowania w wielu krajach? Pewnie, że tak!
Każdy, kto płaci podatki w Polsce, ten wie, że nie są one niskie i proste. Czasem zdarza się, że na skutek zbiegu różnych okoliczności podatnicy wyjeżdżają za granicę, gdzie zaczynają osiągać przychody. Jednocześnie nadal mają oni związki z pięknym krajem nad Wisłą (czy to rodzinne, gospodarcze itd.).
W powyższym układzie każde z państw będzie rościło sobie prawo do opodatkowania uzyskanego dochodu – a to ze względu na (nie-) ograniczony obowiązek podatkowy. Czy to oznacza, że w każdym kraju trzeba oddać fiskusowi część swojego dochodu? Otóż nie! Wszystko zależy od tego, w którym państwie mamy rezydencję podatkową (tj. nieograniczony obowiązek podatkowy).
No dobrze, a tak po polsku, co to oznacza?
Nieograniczony obowiązek podatkowy oznacza, że w państwie, w którym go posiadamy, płacimy podatki od całości dochodów. Taki obowiązek może powstać tylko w jednym państwie (w tym państwie ma się rezydencję podatkową). Natomiast w odniesieniu do pozostałych państw możliwe jest powstanie ograniczonego obowiązku podatkowego, co oznacza, że wówczas podatek płaci się tylko od dochodów osiągniętych na terytorium danego państwa. Oznacza to, że jednoczesne posiadanie powiązań z kilkoma państwami nie przesądza automatycznie o tym, że podatki trzeba płacić w każdym państwie od całości osiąganych dochodów.
Rezydencja podatkowa jest ustalana na kilka sposobów: ustalenie długości pobytu danej osoby w państwie (co najmniej 183 dni w roku podatkowym) lub posiadanie na terytorium kraju centrum interesów osobistych, lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych).
W praktyce problematyczny jest warunek posiadania w danym kraju ośrodka interesów życiowych, a konkretnie ustalenia co w jego zakresie się mieści. Istotne jest zarówno miejsce funkcjonowania życia rodzinnego, miejsce wykonywania pracy/prowadzenia działalności gospodarczej, miejsce realizacji swoich pasji jak i zainteresowań, a także miejsce posiadania majątku (np. nieruchomości).
Interpretacja danego stanu faktycznego nie zawsze jest oczywista. Przykładem może być sprawa prowadzona przez Kancelarię przed Krajową Informacją Skarbową. Wnioskodawca (posiadający polskie obywatelstwo) przebywał od kilku lat w Austrii. W tym kraju mieszkał na co dzień w najmowanym mieszkaniu, pracował, realizował swoje pasje i hobby, a także opłacał należności publicznoprawne i rachunki. Jednak w Polsce mieszkała jego rodzina (lecz małżeństwo pozostawało w separacji faktycznej), znajdowały się nieruchomości stanowiące jego współwłasność małżeńską (planowane było zawarcie intercyzy, na skutek której miały one stać się własnością małżonki), a także samochód opłacany przez Wnioskodawcę (używany przez żonę na podstawie umowy użyczenia). Pobyty nad Wisłą były sporadyczne i miały charakter wypoczynkowy. W przyszłości Wnioskodawca planował nabycie obywatelstwa austriackiego, jak również darowanie wspomnianych nieruchomości polskich na rzecz małżonki.
W którym państwie powinna znajdować się jego rezydencja podatkowa? Uznano, że ściślejsze powiązania Wnioskodawcy występują z Austrią, a zatem tam powinien opodatkować całość uzyskanych dochodów (nieograniczony obowiązek podatkowy). W Polsce natomiast opodatkowanie wystąpiłoby w takim zakresie, w jakim uzyskane zostałyby dochody na terytorium Polski (ograniczony obowiązek podatkowy).
Ustalenie rezydencji podatkowej nie jest zawsze oczywiste, ale może pomóc w obniżeniu podatków.
Jeśli chciałbyś obniżyć swoje podatki w prosty i zgodny z prawem sposób, skontaktuj się z nami. Pomożemy!
