Jednym z kluczowych elementów rozliczenia ulgi jest sposób zatrudnienia osób zaangażowanych w działalność badawczo-rozwojową (B+R) przedsiębiorcy. Forma prawna współpracy może bowiem bezpośrednio wpłynąć na wartość wskaźnika NEXUS – a tym samym na poziom podatkowej korzyści.
Czym jest wskaźnik NEXUS?
Wskaźnik NEXUS pomaga określić wysokość dochodu kwalifikowanego. Jego maksymalna wartość wynosi 1,3. W przypadku gdy wartość wskaźnika, jest większa od 1, przyjmuje się, że wartość ta jest równa 1. Wzór kształtuje się następująco:
Poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:
- A – prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,
- B – nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 3,
- C – nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu powiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 4,
- D – nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.
Forma zatrudnienia wpływa bezpośrednio na to, do której kategorii (A, B, C lub D) można zaliczyć wynagrodzenie, co bezpośrednio kształtuje wysokość wskaźnika NEXUS.
Jakie formy zatrudnienia uwzględnia się przy rozliczaniu ulgi IP Box?
1. Umowa o pracę
Zatrudnienie pracowników na podstawie umowy o pracę jest najbardziej przejrzystym i preferowanym rozwiązaniem w kontekście IP BOX. Wynagrodzenia osób zatrudnionych w ten sposób – o ile wykonują prace twórcze w zakresie działalności B+R – są zaliczane do kosztów kategorii A.
Wynagrodzenia wypłacone pracownikom z tytułu umowy o pracę nie obniżają wskaźnika NEXUS, co pozwala na maksymalne wykorzystanie preferencyjnej stawki 5%.
2. Umowa zlecenie i umowa o dzieło
Umowy cywilnoprawne – zlecenie i o dzieło – także mogą być podstawą do zaliczenia wynagrodzeń do kosztów kwalifikowanych, jednak z pewnymi warunkami:
– Jeżeli umowa zawierana jest z podmiotem niepowiązanym, wynagrodzenie w takiej sytuacji zostanie zakwalifikowane do kategorii B – również nie obniży wskaźnika NEXUS.
– Jeśli jednak współpraca odbywa się z podmiotem powiązanym, koszty jego wynagrodzenia trafią do kategorii C, co obniży wartość wskaźnika NEXUS, a więc obniży również potencjalne korzyści podatkowe.
3. Kontrakt B2B
Współpraca na zasadzie B2B, czyli z osobą prowadzącą działalność gospodarczą (podwykonawcą), także może być zaliczona do kosztów kwalifikowanych – jeśli świadczone usługi mają związek z prowadzoną przez podatnika działalnością badawczo-rozwojową.
Wynagrodzenie wypłacone podwykonawcy z tytułu umowy B2B zawsze trafia do kategorii C lub D, czyli takich, które obniżają wartość wskaźnika NEXUS.
Warto w tym miejscu zaznaczyć, że w przypadku zatrudnienia pracownika, którego obowiązki nie mają bezpośredniego związku z realizacją prac badawczo-rozwojowych (np. pracownik administracyjno-biurowy), forma zatrudnienia pozostaje bez znaczenia dla wskaźnika NEXUS – tego rodzaju koszty nie są bowiem uwzględniane w jego kalkulacji i nie wpływają na jego obniżenie.
Podsumowanie
Forma zatrudnienia pracowników i współpracowników ma bezpośredni wpływ na efektywność stosowania ulgi IP Box. Choć wiele form współpracy jest dopuszczalnych, nie wszystkie są równie korzystne. Jeśli celem przedsiębiorcy jest osiągnięcie najwyższego możliwego wskaźnika NEXUS (a co za tym idzie – jak największej korzyści podatkowej), najlepiej jest zatrudniać pracowników w ramach umowy o pracę lub umów cywilnoprawnych z podmiotami niepowiązanymi.
Wybór odpowiedniej formy współpracy może zadecydować o tym, czy ulga IP Box przyniesie realne oszczędności, czy będzie jedynie teoretyczną możliwością, której nie uda się w pełni wykorzystać.
