To już kolejny raz, kiedy Wojewódzki Sąd Administracyjny wydaje wyrok korzystny dla podatnika, a Naczelny Sąd Administracyjny przyznaje rację fiskusowi, opierając się na argumentacji, której daleko do idealnej.
Pod koniec zeszłego roku NSA uchylił wyrok dotyczący możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu (dalej: KUP), wydatków związanych z imprezą integracyjną w części, która dotyczyła osób zatrudnionych w ramach umowy B2B. Wydawałoby się, że sądy powinny patrzeć na skutki podatkowe nieco szerzej, nie odwołując się jedynie do literalnego brzmienia przepisów – no niestety, nie tym razem.
WSA vs. NSA
WSA wykazał się zrozumieniem i wyszedł naprzeciw podatnikom uznając, że fakt prowadzenia własnej działalności gospodarczej przez współpracowników nie przesądza o tym, że należy wykluczyć ich ze stałej części zespołu. Sąd celnie podkreślił, że rodzaj umowy łączącej pracodawcę z samozatrudnionymi nie może być przesłanką wyłączającą zastosowanie przepisów dotyczących KUP. Znaczenie ma bowiem jednakowy cel zaproszenia pracowników i współpracowników na imprezę, tj. dalsze utrzymanie dobrej relacji, czy nawet jej pogłębienie.
Niestety NSA nie uznaje współpracowników za pracowników w żadnym aspekcie. Zdaniem sądu osoby samozatrudnione na własną rękę organizują swoją działalność i działają głównie na własną korzyść – pracodawca nie ma zatem potrzeby, aby dbać o to, żeby takie osoby czuły się docenione poprzez jakikolwiek system zachęt. Dla NSA nie ma znaczenia, że osoby zatrudnione na umowie B2B na co dzień traktowane są jak „normalni” pracownicy. Nieistotny jest fakt, że spędzają dużo czasu z innymi pracownikami, którzy również traktują ich jak równych sobie.
Właśnie na takiej ograniczonej podstawie NSA stwierdził, że nie można tłumaczyć organizowania spotkań integracyjnych dla osób na B2B, koniecznością motywowania ich do lepszej relacji z pracodawcą. Coraz częstsze, profiskalne podejście sądów do spraw podatników, pozbawia ich zaufania do organów interpretacyjnych, które każdą sprawę powinny badać w sposób kompleksowy.
Czy da się coś z tym zrobić?
Perspektywa szczegółowego ustalania w trakcie imprezy tego, co i w jakiej ilości dana osoba, niebędąca pracownikiem zjadła czy wypiła jest kuriozalna. Niestety, jeśli na imprezie poza pracownikami, znaleźliby się także współpracownicy, należałoby oszacować jaka część wydatków faktycznie będzie mogła zostać zaliczona do KUP. Pozostaje więc tylko jedno rozwiązanie – nie zapraszać na imprezy integracyjne współpracowników, bo to się po prostu nie opłaca.
Można mieć także nadzieję, że sądy zaczną myśleć racjonalnie i zaczną skłaniać się ku temu, żeby wydawać decyzje w oparciu nie tylko o literalne brzmienie przepisów, ale także przy uwzględnieniu realiów biznesowych.
