Dalsze próby przekonania
27 grudnia 2018 roku do KIS wpłynął wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu wydatków na nabycie waluty wirtualnej w drodze kopania. Wnioskodawczyni uważała, że poprzez pojęcie “nabycia” waluty wirtualnej należy rozumieć nie tylko zakup kryptowalut od osoby trzeciej, ale także nabycie kryptowalut w drodze kopania. Kopanie kryptowalut jest związane z ponoszeniem wydatków na zakup odpowiedniego sprzętu elektronicznego oraz zapewnieniu dostatecznej ilości prądu do jego działania. Dodatkowo, czynność wykopania została opisana jako “nabycie pierwotne”. Zarówno wytworzenie w ramach kopania jak i nabycie w drodze transakcji od osoby trzeciej oznacza stanie się właścicielem tej waluty. W obu przypadkach pozwala nam to na przyszłe zbycie w celu osiągnięcia zysku. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej uznał stanowisko Wnioskodawczyni za nieprawidłowe. Skupił swoją uwagę na określeniu wydatków w taki sposób, że powinny być bezpośrednio związane z przychodami. Wydatki na sprzęt komputerowy oraz na zakup energii organ zaliczył do kosztów pośrednich. W zaistniałej sytuacji, gdy dochodzi do zbycia kryptowalut nabytych w drodze transakcji od osób trzecich jako koszt możemy zaliczyć uprzedni zakup tej waluty oraz poniesione opłaty lub prowizje, natomiast zbycie waluty po wcześniejszym jej wydobyciu nie pozwala podatnikowi wykazać żadnych kosztów uzyskania przychodu.
Może jednak jest nadzieja?
Sprawę ze skargi na indywidualną interpretację przepisów prawa podatkowego Dyrektora KIS z dnia 19 maja 2020 r. (sygn. 0113-KDIPT3.4011.599.2018.8.MH) rozpoznał na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi. W toku posiedzenia uchylił zaskarżoną interpretację. Zgodnie z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi do technicznych warunków nabycia waluty wirtualnej należy posiadanie wydajnego sprzętu i poniesienie wydatków na zwiększone zużycie energii elektrycznej w celu zasilania tego sprzętu. Wraz z powyższym skład orzekający stwierdził, iż jasne jest, że wykopanie waluty bez użycia przeznaczonego do tego sprzętu i zużycia energii jest niemożliwe. Poniesienie powyższych wydatków umożliwia jej wykopanie. Wobec tego Sąd zakwalifikował takie koszty jako bezpośrednio poniesione na nabycie wirtualnej waluty, a wraz z tym stanowią koszty uzyskania przychodu.
Sąd uznał stanowisko organu interpretującego za błędne. Zarzucił organowi, iż nie jest on konsekwentny w swoich przekonaniach. Z jednej strony uznaje kopanie wirtualnej waluty za jej pierwotne nabycie, a następnie nie zalicza wydatków na nabycie za wydatki poniesione na to bezpośrednio. Zadaje pytanie, w jaki sposób wnioskodawca ma możliwość wykopania takiej waluty bez uprzedniego poniesienia wydatków na zakup potrzebnego sprzętu oraz na zakup energii. WSA stwierdził, iż wymienione we wniosku koszty można bezsprzecznie uznać za wydatki “bezpośrednio poniesione”, a w związku z tym jako koszty uzyskania przychodu. Sąd zasięgnął również do zbioru literatury, która wskazywała kreację waluty wirtualnej w formie “wykopania”. Można tam się doszukać informacji o procesie “kopania”, który polega na udostępnieniu przez użytkownika sieci pamięci operacyjnej swojego komputera. Niemożliwym jest osiągnięcie założonego celu bez wydajnego PC. Powołał się na art. 181 Kodeksu cywilnego, gdzie porównał na tle prawnym wydobywcę waluty wirtualnej z osobą, która nabyła własność ruchomej rzeczy niczyjej przez jej objęcie w posiadanie samoistne. Wiele razy podkreślił, że przeprowadzenie tego procesu jest niewykonalne bez poniesienia powyższych koszów.
NSA odbija piłeczkę
Wszystkie wątpliwości rozwiał Naczelny Sąd Administracyjny. Nie zgodził się ze stanowiskiem WSA, który uchylił interpretację. Sąd niestety rozdzielił pojęcie wytworzenia i nabycia. Zdaniem NSA wydatki, które mogą stanowić KUP w przypadku kryptowalut muszą stanowić koszty bezpośrednie, a takimi nie są rzeczy stanowiące przedmiot wniosku.
Czy jest to stanowisko prawidłowe? Niewątpliwie, aby uzyskać przychód z tytułu sprzedaży wykopanych kryptowalut, pierw trzeba mieć do tego odpowiedni sprzęt. Wyrok ten jest moim zdaniem krzywdzący, ponieważ sytuacja ta doskonale oddaje chronologię działań, które zostały podjęte. W pierwszej kolejności ponosi się koszty, następnie dodaje się do tego własne umiejętności oraz wiedzę, a na koniec czerpie się z tego korzyści. Poniesienie kosztów generuje przychód, zatem reguła ta w zupełności pozwala nazwać to kosztem uzyskania przychodu. Co ważniejsze w takiej sytuacji, zostają one poniesione bezpośrednio w celu wydobywania kryptowalut, jednak takiego poglądu nie podzielił NSA.
Jeżeli posiadają Państwo wątpliwości związane z kryptowalutami zachęcam do kontaktu.
